کاهش آلودگی سمی ناشی از فعالیت‌های انسانی در محیط زیست
چسب های پایه زیستی: انگیزه اولیه برای معرفی مواد مبتنی بر زیست، تأثیر مثبت آنها بر تغییرات آب و هوا بوده است. در حالی که این باید بر اساس یک محصول به محصول به عنوان مثال از طریق تجزیه و تحلیل چرخه عمر تأیید شود، به طور کلی می توان گفت که مواد مبتنی بر زیستی به کاهش سوخت های فسیلی کمک نمی کنند و قبل از پردازش، ذاتاً دارای یک ردپای کربن کم به دلیل جذب CO2 توسط گیاهان مورد استفاده برای رشد آنها هست.
با این حال، مزایای زیست‌محیطی آنها فراتر از این عوامل به سمیت نسبی آنها برای انسان و محیط زیست و زیست‌تخریب‌پذیری آنها است. هر دو ویژگی جذابی برای چسب‌ها هستند، نه تنها به دلیل پایداری، بلکه به این دلیل که سمیت کمتر و زیست تخریب پذیری بالاتر می‌تواند جذابیت محصول را افزایش داده و هزینه‌های مرتبط با مقررات بهداشتی، ایمنی و زیست‌محیطی را کاهش دهد.
مجتمع تحقیقاتی، تولیدی و بازرگانی تکنام کیهان پلیمر
در حالی که بیان اینکه محصولات طبیعی سم کمتری نسبت به محصولات مصنوعی دارند گمراه کننده خواهد بود، زیرا در واقع تعداد سموم طبیعی و مواد سرطان زا شبیه به نمونه های مشتق شده مصنوعی است، رزین های پلیمری مبتنی بر زیست اغلب کمتر از محصولات مبتنی بر نفت سمی هستند.
همانند ویژگی سمی بودن ، زیست تخریب پذیری یک ترکیب به عوامل بسیاری بستگی دارد و در نتیجه باید با احتیاط پیش بینی ها انجام شود. یک قاعده کلی که بر اساس تعدادی از مطالعات تخریب انجام شده در قرن گذشته ایجاد شده است، در میان موارد دیگر بیان می کند که هالوژن ها، باقیمانده های چند حلقه ای، باقیمانده های هتروسیکلیک و پیوندهای اتر آلیفاتیک، تجزیه پذیری زیستی را کاهش می دهند، در حالی که گروه های حساس به هیدرولیز آنزیمی، مانند استرها و سایر گروه های عاملی حاوی اکسیژن از جمله گروه های هیدروکسیل، آلدهیدها و کربوکسیلیک اسید آن را افزایش می دهند. بیشتر هالوژن ها و محصولات چند حلقه ای به طور سنتی از منابع تجدیدناپذیر به دست می آیند. علاوه بر این، محتوای اکسیژن موجود در خوراک مبتنی بر زیستی در حال حاضر به طور قابل توجهی بالاتر از مواد اولیه مبتنی بر نفت است. اگر تعداد گروه‌های به‌راحتی تجزیه‌پذیر در محصولات زیستی و قطبیت آنها بیشتر باشد، آنها را راحت‌تر از مشابه‌های مبتنی بر نفت خود تجزیه‌پذیر می‌کند. علاوه بر این، برای برخی از ترکیبات مبتنی بر زیستی، طبیعت قبلاً مکانیسم‌های تخریب مناسبی را ایجاد کرده است، مانند قارچ‌های پوسیدگی سفید در مورد لیگنین.
در نهایت، چسب‌های پایه زیستی عموماً با در نظر گرفتن پایداری طراحی می‌شوند، به طوری که راه‌حل‌هایی که توسعه داده شده‌اند، کمتر احتمال دارد که حاوی مواد شیمیایی سمی و مضر باشند، و احتمالاً مطابق با اصول شیمی سبز سنتز شوند.
انگیزه‌های استفاده از چسب‌های پایدار
به طور خلاصه، چسب های پایه زیستی به طور کلی دارای مزایای زیر در مقایسه با چسب های پایه بنزینی با توجه به سمیت انسانی و محیطی هستند:
- ردپای کربن کم.
- کاهش سمیت انسانی.
- زیست تخریب پذیری بالاتر.
- طراحی پایدار.