خطرات حلال‌ها و رزین‌های بی‌کیفیت در چسب‌های لمینت
خطرات حلال ها و رزین های بی کیفیت در چسب های لمینت : چسب ها ترکیباتی هستند که برای دوخت و مهر و موم کردن بسته بندی استفاده می شوند و می توانند در هنگام بسته بندی یا نگهداری به مواد غذایی مهاجرت کنند. چسب هایی که معمولا در صنعت بسته بندی استفاده می شوند پلی یورتان های گرما ذوب، کلدسیل، حساس به فشار و اکریلیک هستند و بر پایه آب یا حلال یا بدون حلال هستند.
انتخاب چسب ها باید بر اساس نوع بسته بندی و ویژگی های محصول غذایی باشد. به عنوان مثال، استفاده از چسب گرماذوب برای بسته بندی تکه های شکلات شیری نامناسب است. فیلم‌های لمینت معمولاً از دو یا چند فیلم تک‌لایه که با استفاده از چسب‌ها چسبانده شده‌اند، تهیه می‌شوند، به طوری که مرکب چاپ و چسب‌ها بین فیلم‌ها قرار می‌گیرند. اگرچه حلال‌های آلی موجود در چسب، مرکب چاپ و رقیق‌کننده در تماس مستقیم با غذا نیستند، اما ممکن است تحت شرایط خاصی از طریق فیلم‌ها مهاجرت کنند و سلامت انسان را تهدید کنند.
خطرات چسب های لمینت بی کیفیت بر سلامتی انسان
مطابق یک نظرسنجی توسط تولیدکنندگان چسب، فهرستی بیش از 360 ماده برای نشان دادن خطرات حلال ها و رزین های بی کیفیت در چسب های لمینت و مواد مهاجرپذیر شیمیایی بالقوه از چسب ها به غذاها تهیه شد. مطالعه بعدی بر روی ترکیب شیمیایی و سطح مهاجرت چسب های مبتنی بر پلی اورتان متمرکز شد. باقیمانده های مهاجرتی (به عنوان مثال، پلی اتر، پلی ال ها و محصولات واکنش حلقوی مشتق شده از پلی استرها) در غلظت های 10-100 میکروگرم در متر مربع شناسایی شدند .
رزین ها
اکثر رزین های مایع می توانند محرک های خفیف تا متوسط برای پوست، چشم ها و غشاهای مخاطی باشند. پتانسیل تحریک با ماهیت چسبناک آنها افزایش می یابد، که منجر به تماس طولانی مدت با پوست می شود. این رزین ها عموماً در افراد مستعد حساسیت پوستی (پوستی) خفیف تا متوسط دارند.
رزین های جامد به آسانی از طریق پوست جذب نمی شوند و خطر تحریک پوست را کم می کنند. تماس مستقیم با محلول‌های این رزین‌ها می‌تواند باعث تحریک خفیف تا متوسط پوست و چشم شود، عمدتاً به این دلیل که حلال‌ها لایه محافظ چربی روی سطح پوست را از بین می‌برند. هنگامی که به صورت پودر ریز خرد می شوند، بیشتر رزین ها باید به عنوان گرد و غبار تحریک کننده در نظر گرفته شوند و از استنشاق و تماس با پوست خودداری شود. رزین های جامد عموماً به عنوان حساس کننده های کم تا خفیف در نظر گرفته می شوند.
رزین هایی که با افزودن رقیق کننده ها یا حلال های واکنشی اصلاح می شوند، می توانند محرک های جدی تری باشند. این رزین‌ها باید با همان احتیاط‌هایی که در حلال‌های شیمیایی استفاده می‌شود، استفاده شوند. پتانسیل حساس شدن آنها با کاهش وزن مولکولی افزایش می یابد.
حلال ها
حلال‌هایی که معمولاً در کاربردهای چسب یا درزگیر استفاده می‌شوند، خطر اشتعال دارند. علاوه بر این، این حلال ها خطرات سلامتی خاصی را نیز به همراه دارند. تماس با حلال ها باعث “چربی زدایی” و خشک شدن پوست می شود که احتمال تحریک پوست را افزایش می دهد. برخی از حلال ها مستقیماً از طریق پوست جذب می شوند و در صورت ساییدگی یا تحریک پوست، جذب آن افزایش می یابد. این حلال ها همچنین توانایی حل کردن سایر مواد شیمیایی سیستم رزین اپوکسی و حمل آنها را از طریق پوست دارند. استنشاق بخارات یا غبار حلال ممکن است باعث تحریک تنفسی و افسردگی سیستم عصبی مرکزی شود.
پرکننده ها
ماهیت خطرناک پرکننده ها به نوع پرکننده و نحوه استفاده از آن در تولید بستگی دارد. پرکننده ها یک خطر بالقوه استنشاق و تماس پوستی دارند. آنها می توانند باعث آسیب مکانیکی به پوست شوند که ممکن است اثر تحریک کننده سایر مواد شیمیایی و افزودنی ها را تشدید کند. هنگامی که پرکننده ها در یک ماتریکس مایع یا در یک ماتریس پخته شده استفاده می شوند، خطر استنشاق آنها کم است. با این حال، قرار گرفتن در معرض استنشاق پرکننده‌ها می‌تواند زمانی رخ دهد که آنها در حالت خشک قرار می‌گیرند. قرار گرفتن در معرض استنشاق پرکننده هایی مانند سیلیس کریستالی یا فایبرگلاس ممکن است منجر به آسیب تاخیری ریه شود.